Bugün 10 Ocak, Çalışan Gazeteciler Günü. Bugün, 1961 yılında yürürlüğe giren 212 sayılı Basın Yasası ile gazetecilere sağlanan özlük haklarının yıldönümünü kutlamak için ayrılmış. Ancak, bu kutlama günü, günümüzde ne kadar anlamını koruyor, tartışmaya açık.
Gazetecilik, demokrasinin temel taşlarından biridir; halkın bilgi edinme hakkını sağlar, kamuoyunu şekillendirir ve iktidarların denetlenmesine katkıda bulunur.
Ne var ki, son yıllarda Türkiye’de gazetecilik mesleği, özgür ve bağımsız bir şekilde yapılamaz hale geldi. Gazeteciler, hapiste, adliyelerde ya da işsizlikle karşı karşıya.
10 Ocak, bir zamanlar gazetecilerin haklarını, çalışma koşullarını ve özgürlüklerini kutlamak için bir fırsattı. Ancak bugün, bugünün adı belki de “Çalışamayan Gazeteciler Günü” olarak değiştirilmeli..
Çünkü bağımsız gazetecilik yapmak giderek zorlaşıyor; medya kuruluşları tekelleşiyor, gazeteciler sansür ve baskı altında çalışmak zorunda kalıyor. Özellikle eleştirel yazılar yazmak isteyenler, hapis cezası, işsizlik veya daha kötüsü, gözaltına alınma riskiyle karşı karşıya.
Gazetecilerin görevlerini özgürce yerine getirebilmesi, demokratik toplumun vazgeçilmez bir parçasıdır..Ancak, şu anki durumda, gazetecilik mesleği, haklarını savunmak yerine, haklarını kaybetme mücadelesi veriyor. Bu, sadece gazeteciler için değil, toplumun tamamı için büyük bir kayıptır.
Bilgiye erişim kısıtlanıyor, gerçekler gizleniyor ve bu da demokrasinin zayıflamasına yol açıyor.
Bugünü kutlamak yerine, gazetecilerin özgürlüğünü ve bağımsızlığını yeniden kazanma yollarını tartışmak, onların haklarını savunmak ve gazetecilik mesleğinin onurunu korumak için bir fırsat olarak görmeliyiz.
Gerçek bir kutlama, özgür ve bağımsız gazeteciliğin yeniden tesis edilmesiyle mümkün olacaktır.
Bugün, sadece gazetecileri değil, tüm toplumu bu konuda düşünmeye ve harekete geçmeye davet ediyorum..
Çünkü gazetecilik özgür değilse, demokrasi de özgür olamaz..
