Hatay.. Farklı uygarlıkların yaşadığı, değişik kültürlerin olduğu, olağanüstü güzelliklerin yaşandığı kadim şehir. Yaşanan deprem felaketinin ardından 7 ay geçti. ‘1 yılda yeniden inşa edeceğiz’ sözünün üzerinden de bir o kadar zaman geçti. Şehrimizde süratle yapılaşma sağlamak doğru değildi zaten. Antakya’nın dokusunu, kültürünü, kadim yapısını koruyarak bir süreci başlatmak gerekiyordu. Elbette ki yeni yerleşim yerleri olacak ama kentin tarihi eserlerinin, kadim yapısının korunması bu şehir açısından olmazsa olmaz..
Hataylı memleketine dönmenin yollarını arıyor. Barınma konusu halen tam anlamıyla çözülebilmiş değil. Su sıkıntısı keza aynı şekilde. Dağıtılan sulara ulaşmak için saatlerce güneşin altında bekleyenleri sadece biz mi görüyoruz? Sadece bizim mi içimiz acıyor bu duruma? Kimse görmüyor mu? Herkes mi kör, sağır ve dilsiz oldu?
7 ay geçti aradan evet.. Enkazlar henüz kalkmadı. Şehrin her yanındaki enkazların arasında hepimizin anıları kaldı, hikayeleri kaldı. Her mahallesinde ayak izlerimiz kaldı, selamlaştıklarımız kaldı. Her gün şehre inenlerin gözlerindeki o acıyı görmek için, onlarla aynı duyguyu yaşıyor olmanız gerek. Aksi takdirde Hatay’a ve Hataylıya yabancısınızdır. Belki de bu yüzden yalnız kaldık. Herkesi kendimiz gibi sandık.
Ben Hataylıyım..
Bu şehre aşık biriyim. Havasına, toprağına, tarihine, kültürüne, renklerine..
Hatay için mücadele etmekten vazgeçmeyeceğim.
Barınma sorununu da, su sorununu da, esnafların yalnızlığını da, bankaların acımasızlığını da, verilen sözlerin tutulmadığını da her fırsatta dile getireceğim..
Bu şehrin tekrar canlanması için esnaflara can suyu lazım. Her şeylerini kaybetmiş insanlar, yeniden var oluş çabası içerisindeyken ertelenen (silinmeyen) kredileri, banka ödemeleri, sanki 7 ayda her şey yoluna girmiş gibi tek seferde istenmeye başlandı bile. Bu muydu yıkılan şehrin insanlarına, esnaflarına tanıdığınız tölerans? Bunun için mi Hataylının yıllarca vergi ödeme sıralamasında hep üst sıralarda oluşu? Vatanına, devletine bu denli sahip çıkışı bunun için miydi?
O zaman demezler mi “7 ayda ne verdin ki ne istiyorsun” diye..
Bugün Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi’nden açıklama yapıldı. “Bazı bölümlerde uzaktan eğitim verilecek” diye. Nedeni de BARINMA SORUNU..
Sanırım bundan utanacak kimse de yok..
Yaklaşık 80 bin binanın yıkık ve ağır hasarlı olduğu şehirde geçtiğimiz haftasonu 600 işyeri ve 5 bin konutun (bina değil) temeli atıldı. Kimse kusura bakmasın, bununla ‘ağzımıza bir parmak bal çalmak’ isteyenlere izin vermeyeceğiz.. Hatay düzelene kadar..
Defalarca dile getirdik.. Siyaseti bir kenara bırakın diye. Hatay’ın 10 milletvekili gelsinler konteyner kentlerde 10 gün yaşasınlar. Başka türlü Antakyalıların halinden anlamayacaklar. Herkes seçim sürecine girmiş durumda. Onlarca Bakan geldi gitti. Yapılan tek şey ‘İNCELEME’..
İncelemeyin artık, incelemeyin.. İktidar ve muhalefet milletvekilleri.. Hataylılar artık çözüm bekliyor.. Kış yaklaşıyor ve daha büyük sorunlar Antakyalıları bekliyor.
Eğitimden tutun da, sağlıkla ilgili sorunlara, barınmadan tutun da, geçim sıkıntısına.. Hatay’la ilgili özel bir yasa çıkartılmadığı takdirde buradaki esnaflar da şehri terketmek zorunda kalacak. İnsanın aklına ister istemez o soru geliyor.. “Yoksa bunun için mi bu kadar eziyet?”
Seçimler yaklaşıyor. Umarım HATAY seçim uğruna daha fazla ötelenmez.. Yoksa burada yaşayan herkesin bir sözü olacaktır sandıkta.. Sessiz ve usulca..
