Meslek lisesi öğretmeniyim ben ve meslek liselilerinin hoyratlığını, ele avuca sığmaz hallerini bilmeyen yok bu ülkede sanırım.
2010 yıllarından önceydi, o zamanlar pek önemliydi okullarda izcilik… Hemen her okul bünyesinde en az bir gruptan oluşan izcilik ekipleri kurulmasını isterdi Milli Eğitim Bakanlığı
Ben de #Hatay’da önemli bir izci lideriydim… Öyle ya Atatürkçüydük, Milliyetçiydik bizden de iyi kimse yapamazdı izciliği
Derdimiz Atatürkçü, Toplum bilinci olan, Topluma duyarlı gençler yetiştirmek.
Yine o yıllarda 19 Mayıs kutlamaları sırasında #Hatay’ı temsilen Ankara’ya kampa götürdüm öğrencilerimi
Kampta hazırlanan 19 Mayıs programı gereği o günü Anıtkabir’e Ata’nın huzuruna çıkmamız gerekiyordu
Anıtkabir’e gittik, Ata’nın Mozolesinin önünde geçiş töreni için, ülkenin dört bir köşesinden gelen izciler sıralarını bekliyorlardı. Sıramız gelinceye kadar benim elim yüreğimde, öyle ya Ata’nın huzurunda yürüyecektik, ama benim gençlerim hareketli, pek düzene intizama uymayan karakterlilerdi. Canım çıkardı onları bir hizaya sokabilmek için (özünde hepsi pırlanta gibi delikanlı ve genç kızlar… Yanlış anlaşılmasın, onların sıkıntısı öyle pek suspus, başları öne eğik, kural kaide bilen olmamalarıydı)
Sıra bize geldi , son bir gayret döndüm arkamı “Canlar, Aman Ha Kurban Olayım, İçeriye Girince Gereksiz Hareket Yapmayın, Tek Sıra Halinde Atatürk’ün Huzurunda Yürüyüp, Geçişinizi Tamamlayın, Sağa Sola Atak Yapmak, Çok Hızlı Yürümek, Çok Yavaş Yürümek, Sırayı Bozmak, Ayağını Sürümek, Konuşmak, Aksırmak, Tıksırmak Yasak!.. Anladınız mıııııı?”
Her zamanki gibi “Anladıkkkk” cevabını aldım .. Ama ben hala tedirgin, e tanıyorum yahu öğrencilerimi… Sağlam gençler ama tek sırada yürüyemezler, yürümezler!
Neyse geldi o an… En Önde ben, İl İzci başkanı ve Bir başka lider arkadaş, arkada benim öğrenciler, devamında Hatay’dan gelen diğer temsilci izciler yürüyoruz
Yürüyoruz sanıyorum…
Tövbe Ya Rabbim yürürken ayak seslerini dinliyorum öğrencilerimin, Huzurunda Olduğum Ata’ma saygımdan dönüp arkama bakamıyorum da…
Ayak sesleri.. Yok!
İçimden düşünüyorum, “Nerede yahu bunlar”
Arkamda Olması Gereken Ayak Sesleri, Kıyafet Hışırtı Sesleri Yok!
Yahu “Yürüyün” dedim ya ben size.. “Neredesiniz, yürüsenize …”
Dayanamadım, neredeyse bir vantrolog (karnından konuşan kişi) becerisi ile yanımdaki izci lideri arkadaşıma; “Nerede bunlar, Yürümüyorlar, Yoklar Arkada” dedim
“Beni de o tedirgin etti liderim, yürüyün, takip edin dedim ben aslında ama” dedi.
La havleee…
Biz bu şekilde Ata’nın huzuruna geldik, çiçeğimizi Atanın Mozolesine bıraktık ve çıkış için önümüzdeki ekibi yine tek sıra halinde takip ettik
Dönüş yolunda, Başım dimdikken gözümü şöyle bi sağa doğru kaydırdım
Allahımmm… Bir de ne göreyim… Tüm Hatay ekibi, tüm izcilerimiz, tek sıra halinde, başları dimdik, Ata’nın huzurunda, tek sıra halinde Atalarının önünden geçiyor onu saygı ile selamlıyorlar
Ama nefes almıyorlardı…
Öyle güçlü öyle dik, öyle saygılıydılar ki…
Dayanamadım, yanımdaki lider arkadaşa… “Hepsi burada, hepsi geçişini olması gerektiği gibi yapıyorlar… Ama bizim gençlerimiz, kime nasıl saygı duymaları gerektiğini bilir”
Ve işte öğretmenlik hayatım bu öğreti ile güçlendi benim .. Korkmuyorum çünkü eminim “Ülke Genci Kimin Huzurunda Saygı ile Duracağını Bilir”
Emel Akpınar Erkan
Hürriyetçi Eğitim Sen
Hatay İl Yönetimi Basın Medya Tanıtım Sorumlusu
Defne İlçe Temsilcisi
