Asrın felaketinin ardından üçüncü Ramazan ayımız… Evlerimiz hayallerimizde, hatıralarımız gönlümüzde… Bir kez daha, özlemle ve buruk bir kalple Ramazan’a kavuşuyoruz. Bu yıl da Habibi Neccar Camisi’nden yükselecek ezan sesinden, Ulu Cami’nin manevi atmosferinden uzak, çocukluk anılarımızın saklı olduğu Uzun Çarşı’dan uzak bir Ramazan geçireceğiz. O eski Ramazanları hatırlamak, iftara doğru yükselen taze Ramazan pidesinin kokusunu hayal etmek bile yüreğimizi sızlatıyor.
Ramazan, sadece oruç tutmaktan ibaret değil; paylaşmanın, dayanışmanın, sabrın ve affın ayıdır. Bizler de, yaşadığımız tüm zorluklara rağmen, gönüllerimizdeki Ramazan sofrasını eksik etmemeliyiz. Bir lokma ekmeği bölüşerek, bir bardak suyu paylaşarak, dua ile birbirimize kenetlenerek bu mübarek ayın bereketini hissedebiliriz.
Her iftar vaktinde, kaybettiklerimizi rahmetle anarken, hayatta kalanlarımız için şükretmeliyiz. Her sahurda, yeniden ayağa kalkmak için azim ve güç dilemeliyiz. Belki eski günlere dönmek zaman alacak ama Ramazan’ın ruhu bizlere her daim umut aşılıyor.
Bu mübarek ayda, yalnızca sofralarımızı değil, kalplerimizi de açalım. Birbirimize destek olalım, yaralarımızı birlikte saralım. Dualarımızda yalnızca kendimizi değil, bu zorlu süreçten geçen tüm kardeşlerimizi de unutmayalım. Rabbim ibadetlerimizi kabul, dualarımızı makbul eylesin. Ramazan’ın bereketi, sağlık ve huzurla hepimizin üzerine olsun.
Bu yıl da Ramazan, belki fiziken değil ama kalbimizde iftar etsin…
